Doğa Sporları (Kampçılık) Deneyimi Yaşayan Bireylerin Sosyalleşme Düzeylerinin İncelenmesi
Özet Görüntüleme: 232
/ 
PDF İndirme: 111
Anahtar Kelimeler:
Doğa Sporları, Kampçılık, SosyalleşmeÖzet
Amaç: Bu çalışmanın amacı doğa sporları (kampçılık) deneyimi yaşayan bireylerin sosyalleşme düzeylerini çeşitli değişkenlere göre incelemektir. Yöntem: Araştırma deseni olarak nicel yaklaşımın genel tarama modellerinden kesitsel tarama modeli kullanılmıştır. Çalışma grubunu, Türkiye’nin farklı illerinde yaşayan ve kampçılık ile ilgilenen katılımcılar oluşturmaktadır. Örnekleme grubu kolaydan örnekleme yöntemi ile elde edilmiştir. Çalışmaya 374 erkek, 135 kadın olmak üzere toplamda 509 birey katılmıştır. Ölçme aracı olarak Karakullukçu (2020) tarafından geçerlilik ve güvenirlik çalışması yapılmış olan “İşitme Engelliler İçin Sosyalleşme Ölçeği” kullanılmıştır. Elde edilen verilere Kolmogorov-Smirnov normallik testi uygulanmış olup elde edilen sonuçlar normal dağılım göstermemesine rağmen çarpıklık (Skewness) ve basıklık (Kurtosis) değerleri incelendiğinde -3 ila +3 arasında olmasından dolayı verilerin normal dağılıma sahip olduğu kabul edilmiştir. Bu sonuçlar ışığında elde edilen verilere bağımsız örneklem testi (T-testi) ve tek yönlü varyans analizi (One-Way ANOVA) uygulanmıştır. İkinci seviye testi olarak Post Hoc testlerinden Tukey testi uygulanmıştır. Bulgular p<0.05 anlamlılık değerine göre değerlendirilmiştir. Bulgular: Cinsiyet, düzenli spor yapma, ekonomik durum, kamp deneyimi değişkenlerine göre anlamlı farklılıklar tespit edilirken, öğrenim düzeyi ve kamp yeri değişkenlerine göre anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. Sonuç: doğa sporları (kampçılık) deneyimi yaşayan bireylerin sosyalleşme becerileri çeşitli değişkenlere göre farklılık göstermektedir. Bireylerin sosyalleşme düzeylerinin arttırılabilmesi için yerel yönetimlerin ve gençlik merkezlerinin doğa sporları kapsamındaki etkinliklere ağırlık vermesi bu tür etkinliklerin yapılmasına teşvik edici uygulamalar geliştirmesi önerilmektedir geçmemelidir. Ayrıca, 3 ila 5 anahtar kelime yazılmalıdır.
Referanslar
Aksoy, R. Bakış, M. Ünveren, M. (2012). Spor sosyolojisi. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları.
And, K. A., & Kouthouris, C. (2005). Personal incentives for participation in summer children's camps: Investigating their relationships with satisfaction and loyalty. Managing Leisure, 10(1), 39-53.
Balcı, A. (2000). Örgütsel Sosyalleşme: Kuram, strateji ve taktikler. Pegem Akademik Yayıncılık, Ankara.
Brownne, A. L., Jack, T. ve Hitchings, R. (2019). Already existing’ sustainability experiments: lessons on water demand, cleanliness practices and climate adaptation from the UK Camping Music Festival. Geoforum, 103, 16-25.
Buyrukoğlu, E., & Özdemir, M. (2023). Uluslararası Öğrencilerin Sosyalleşme Sürecindeki Spor Aktivitelerinin Rolü. Beden Eğitimi Spor Sağlık ve Efor Dergisi (BESSED), 2(2), 128-142.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Çakto, P. ve Görgüt, İ. (2023). Bireylerde sosyal uyum ve spor. Topçu, H. (ed.), Spor Bilimleri Alanında Uluslararası Araştırmalar VII içinde (79-88). Konya.
Çınar, M. (2018). Rekreatif faaliyetlere katılan 9-14 yaş grubunun benlik saygısı ve sosyalleşme düzeylerinin incelenmesi, Yayımlanmamış Doktora tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi, Konya.
Doğan, E., Yılmaz, A. K., Kabadayı, M., & Mayda, M. H. (2018). Spor bilimleri öğrencileri ile farklı fakültelerde okuyan öğrencilerin sosyalleşme ve mutluluk düzeylerinin incelenmesi. Kafkas Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, (22), 403-411.
Esentaş M (2015). Gençlik kampı uygulamalarına katılan kız öğrencilerde öz-farkındalık ve liderlik becerilerinin gelişimi; doğa kampı örneği. Manisa: Celal Bayar Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi.
Fabrizio, S. M., & Neill, J. T. (2005). Cultural adaptation in outdoor programming. Journal of Outdoor and Environmental Education, 9, 44-56.
Fraenkel, J. R., Wallen, N. E., & Hyun, H. H. (2012). How to design and evaluate research in education (Vol. 8). New York: McGraw Hill.
Harman, S. (2012). Sırtçantalı turistlerin seyahat motivasyonları ve ilgilenimleri: İstanbul'a gelen sırtçantalı turistler üzerinde bir araştırma (Doktora Tezi). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı, Çanakkale.
Jondeau, E. ve Rockinger, M. (2003). Conditional volatility, skewness, and kurtosis: existence, persistence, and comovements. Journal of Economic dynamics and Control, 27(10), 1699-1737.
Kalkan, A. (2012). Açık alan rekreasyonu, doğa sporları yapan bireylerin bu sporları yapma nedenleri: Antalya örneği. Yüksek Lisans Tezi, Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.
Karakullukçu, A. (2020). İşitme engelliler için sosyalleşme ölçeği geliştirme çalışması ve sporun sosyalleşme düzeyine katkısının incelenmesi (Doktora Tezi). Kırıkkale Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Ana Bilim Dalı, Kırıkkale.
Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi (17. Baskı). Ankara: Nobel yayın dağıtım, 81, 83.
Kaya, B., Tuncel, S. (2019). Spor yapan ve yapmayan üniversite öğrencilerinin sosyalleşme düzeylerinin incelenmesi. Spor Eğitim Dergisi, 3(3), 20-31
Koçyiğit, M., Erdoğdu, M., Mustafa, U., & Çınar, M. (2018). Üniversite öğrencilerinin rekreatif etkinliklerle sosyalleşme düzeylerinin iletişim becerileri ve duygusal zekâları üzerine etkisi. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 6(2), 966-988.
Koştaş, M. (1987). Sosyalleşme {Socialisation. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 29(1-4), 329-334.
Mengütay, S. (2003). Boş Zamanları Değerlendirme ve Doğa Sporları. 1. Gençlik, Boş Zaman ve Doğa Sporları Sempozyumu Bildiriler Kitabı. Ankara: 259- 261.
Meraki, Ş.Z. (2019).Rekreatif amaçlı doğa sporlarının, spor yapan ve yapmayan bireyler üzerindeki yaşam kalitesine etkisi: Ankara ili örneği. (Yüksek lisans tezi),Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Özdinç, Ö. (2005). Çukurova üniversitesi öğrencilerinin sporun ve spora katilimin sosyalleşmeyle ilişkisi üzerine görüşleri. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 3(2), 77-84.
Öztürk, H. (2019). Kamp deneyiminin ziyaretçi memnuniyeti ve yeniden ziyaret etme niyeti üzerine etkileri: Gökçetepe Tabiat Parkı örneği. Kırklareli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırklareli.
Öztürk, Ö. T., Soytürk, M., Ada, Daşdane, E. N. & Çamlıyer, H. (2011). Üniversite takımlarında sporcu olan öğrencilerle spor yapmayan öğrencilerin iletişim becerisi düzeylerinin karşılaştırılması. Spor Bilimleri Dergisi, 22(2), 43-53.
Serçek, S. ve Serçek, G. Ö. (2015). Serbest zaman etkinlikleri olarak üniversite öğrencilerinin rekreatif etkinliklere katılmaları ve sosyalleşmeleri arasındaki ilişki, Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 51, 1-21.
Şahan, H., (2008). Üniversite öğrencilerinin sosyalleşme sürecinde spor aktivitelerinin rolü. KMU İİBF Dergisi, 10(15). pp.260278.
Theberge, N. (2000). Gender and sport. in: J. Coakley and E. Dunning (Ed.), London: Sage.
Tütüncü, Ö., & Kuşluvan, Z. (1997). Çevre sorunlarının doğada rekreasyon faaliyetlerine duyulan gereksinimi artırıcı etkisi. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 8(1), 9-11.
Yılmaz, B. (2006). Doğa Sporlarına Katılımın Sosyal Bütünleşmeye Etkisi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi Spor Anabilim Dalı. Ankara.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 Spor, Sağlık ve Eğitim Araştırmaları Dergisi
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
Dergimizde yayımlanan makaleler, 